Bir uzun öykü biter
Yorulur kişileri
Girer derede yıkanır
Yollar inatçıdır
Keçiler ağaçlara tırmanır
Döner de bir Temmuz günü
Böceklerle bir kösede tükenir
Çalkanır güçlü denizler
Butun o delilikler üstüne
Devrileri devrilirde
Varır bir çöplükte yorulur
Yurdum benim
Tasım toprağım
Göğüm ağacım
Çiçekli dikine yamacım
Gelir de
Kotu bir güne dayanır
O öykü öyle bitmez
Yorulmaz kişileri
Varır gün ışığına söyle
Yunar, yenilenir.
Yolların inatçılığı nicedir
Ağaçlarda keçilerin bası vurulur
Köseler dolandığı yerde düzlenir
Alır bir soluğa oturur
Çalkanır güçlü denizler
Butun o erdemlikler üstüne
Yücelir yücelir de
Varır o köhneyi kurutur
Yurdum benim
Tasım toprağım
Göğüm ağacım
Gelin çiçekli koklu ağacım
Elbet bir gün gelir
o güzel güne uyanır.