Bunları da Okuyun

    Âgâz-ı Gazeliyyât 110 Şiiri – Agah

    29 Aralık 2021

    Bekleyen Kadının Günü Şiiri – Ceyhun Atuf Kansu

    29 Aralık 2021

    Emeklerim Zay’eyledi Sel Benim Şiiri – Aşık Veysel Şatıroğlu

    29 Aralık 2021

    Bahar Ve Biz Şiiri – Bedri Rahmi Eyüboğlu

    29 Aralık 2021

    Kapımı Çal Şiiri – Ahmet Selçuk İlkan

    28 Aralık 2021

    Yurtsama Şiiri – Ali Püsküllüoğlu

    29 Aralık 2021

    Küçük Bir Kalp Şiiri – Orhan Veli Kanık

    29 Aralık 2021

    İsimsiz Şiiri – Nüzhet Erman

    29 Aralık 2021

    Yareliyem Yarama Yok Dermanım Şiiri – Aşık Sümmani

    29 Aralık 2021

    Çiçekleri Umudumuzun Şiiri – A. Kadir (Abdülkadir Meriçboyu)

    29 Aralık 2021
    Facebook Twitter Instagram
    Facebook Twitter Instagram
    Şiirhane
    • Anasayfa
    • Dönemler
      • Cumhuriyet Dönemi
      • Yedi Meşaleciler
      • Fecr-i Ati Topluluğu
      • Garipçiler (1. Yeni)
      • Halk Edebiyatı
      • İkinci Yeniciler
      • Milli Edebiyat
      • Öz (Saf) Şiir Dönemi
      • Tanzimat Edebiyatı (1. Dönem)
      • Tanzimat Edebiyatı (2. Dönem)
      • Tekke ve Tasavvuf Edebiyatı
      • Toplumcu Gerçekçi Şiir Dönemi
      • Servet-i Fünun Edebiyatı
    • Yabancı Şairler
    • Rastgele Şiir
    • İletişim
    Şiirhane
    Anasayfa»Necdet Evliyagil»Ocak Ayı, Ocak Başı Düşlemesi Şiiri – Necdet Evliyagil

    Ocak Ayı, Ocak Başı Düşlemesi Şiiri – Necdet Evliyagil

    Necdet Evliyagil- Necdet Evliyagil
    Telegram VKontakte Facebook Twitter Pinterest LinkedIn Tumblr Email WhatsApp
    Paylaşın
    Facebook Twitter LinkedIn Pinterest Email

    Ocaklar
    Yanıp – yanıp söndü;
    Odunlar, tahtalar, çıralar
    Çatır – çatır
    Çatırdayarak;
    Çıtır – çıtır
    Çıtırdayarak;
    Seslerin en sıcağını
    Mutluluk dağıtanını,
    Gözlerden kulaklara ördü..

    Sert ve kuru
    Bir kış rüzgarı,
    Bembeyaz karın, duru
    Soğuk fırtınası,
    Ocağın ılık çevresinde
    Titreyenleri birleştiriyordu;
    Ocakta kütükler değil
    Uzak – yakın anılar sanki
    Alev alıyordu;
    Çatırtılar – çıtırtılar kesilince,
    Alevler tükenince sönünce
    Ocak korlanıyordu,
    Nar kırmızısı ateş
    Söndükçe kül oluyordu..
    “Şeytan Dansı” ‘nı
    Anımsatan,
    İnce – kalın
    Parça – parça gölgeli
    Alevlerin uğultulu
    Gürültüsü,
    Doyurucu – uyutucu
    Sere – serpe görkemli
    Gürültüsü
    Renkli düşlere dönüşüyordu..

    Ocak,
    Çatır – çatır
    Çıtır – çıtır
    Yangınını sürdürüyordu;
    Ocak,
    Alev – alev
    Gürül – gürül
    Işıldıyordu – gülüyordu,
    Çevresindekiler
    Mutlulukla doluyordu,
    Eller – avuçlar ısınıyordu,
    Sevgisini yenileyen,
    Sesini – güncelliğini yitiren
    O canım renkli düşler
    Üşüyordu..
    Kış’ların – soğuk’ların
    Acımasız – amansız
    Yalnızlığında- yoksulluğunda,
    Ocak’lardan uzak’larda
    Aş’a, su’ya
    Ve bir avuç sıcağa
    Özlem çekenler,
    Büyükler, küçükler
    Sevimli bebe’ler
    Yakınıyordu,
    Diledikleri erinci
    Yakarsalar da bulamıyordu..

    Ocak’lardaki
    Alevlerin gücü
    Birazdan silinip
    Kaybolma üzüncü
    Çatır – çatır
    Çıtır – çıtır..

    Her mevsim Boğaz’da
    Mavi suları yaran
    Taka’ların gürültüsü;
    Birbirini usanmadan
    Kovalayan görüntüsü,
    Yüreği tümden okşayan
    Tak – tak’lı
    Tuk – tuk’lu süzülüşü,
    Takır – takır
    Tukur – tukur..
    Ocak’ların
    Çat – çat’larıyle;
    Taka’ların
    Tak – tak’ları
    Elele vererek,
    Ocak’larda küllenen düşleri,
    Gök boşluğu’nca savrulan
    Dumanlarla beraber,
    Uzaklara sürüklüyordu;
    Tüm özlemleri,
    Bir bozkır kenti’nden
    Salt bir kıyı kenti’ne
    İstanbul’a götürüyordu..

    Yaşlı yaşamını,
    Bakımsızlıktan dökülen
    Eski yuvasını
    Ayakta tutmak,
    Avunmak – avutmak
    Yaşamak ve yaşatmak
    İçin çırpınan.
    Dalga’larla
    Çalkalanan – boğuşan,
    Sabah’ların
    Sisli – donuk
    Kör karanlığında
    Yeniköy’de
    Balığa çıkan
    Yüreği buruk,
    Olta’ları – ağları
    Takası’nın küreği kopuk
    Sadık Reis’i
    Ve köhne tekne’sini
    Boğaziçi’nin balıkçıları,
    İçtenlikle selamlıyordu.

    Necdet Evliyagil şiirleri Ocak Ayı Ocak Başı Düşlemesi Şiiri - Necdet Evliyagil Ocak Başı Düşlemesi Şiiri - Necdet Evliyagil şiiri
    Paylaşın Telegram VKontakte Facebook Twitter Tumblr WhatsApp

    Yazarın Diğer Şiirleri

    2000 Yılı’nın Şiiri Ve İstanbul Şiiri – Necdet Evliyagil

    Yanılgı Şiiri – Necdet Evliyagil

    Yalnız Ve Yalnız Şiiri – Necdet Evliyagil

    Yalnızlık Şiiri – Necdet Evliyagil

    Yalnızlığa Övgü Şiiri – Necdet Evliyagil

    Yağmurun Düşündürdüğü Şiiri – Necdet Evliyagil

    Bunları da Okuyun

    Paylaşılan Uyum Şiiri – Adnan Özer

    29 Aralık 2021

    Dayım Gül Takardı Gömleğimin Yakasına Şiiri – Ali Cengizkan

    29 Aralık 2021

    Tanımadı Şiiri – Arif Nihat Asya

    29 Aralık 2021

    Vietnam’lı Bir Çocuk İçin Ağıt Şiiri – Ümit Yaşar Oğuzcan

    28 Aralık 2021
    Bizi Takip Edin
    • Facebook
    • Twitter
    • Instagram
    Çok Okunanlar
    Gevheri

    Bir Garib Kuş İdim Bakın Hâlime Şiiri – Gevheri

    Gevheri

    Bir garib kuş idim bakın hâlime Yavru şahin vurdı sinem yâreli Varamadım mekânıma elime Yavru…

    Müfredât 194 Şiiri – Aziz Mahmud Hüdayi

    29 Aralık 2021

    Müseddes-i mütekebbir Şiiri – Şeyh Galib

    29 Aralık 2021

    Efendiler Şiiri – Hasan Hüseyin Korkmazgil

    29 Aralık 2021
    Hakkımızda
    Hakkımızda

    Şiirsiz kalmayın!

    İletişim: [email protected]

    Şiirler

    Cumhuriyet Destanı Şiiri – Aşık Veysel Şatıroğlu

    29 Aralık 2021

    Çiçekli Şiirler Yazmak İstiyorum Bayım! Şiiri – Didem Madak

    29 Aralık 2021

    Asılmışların Gölgesinde Şiiri – Nurettin Durman

    29 Aralık 2021
    Etiketler
    Necip Fazıl Kısakürek şiirleri Aziz Mahmud Hüdayi şiirleri Ruhsati şiirleri Ahmet Selçuk İlkan şiirleri Karacaoğlan şiirleri Abdurrahim Karakoç şiirleri Pir Sultan Abdal şiirleri Agah şiirleri
    Facebook Twitter Instagram
    • Anasayfa
    • İletişim
    © 2025 Şiirhane.
    Tüm hakları edebiyatın birbirinden kıymetli şairlerine aittir.

    Aradığınız şair veya şiirden birkaç kelime yazın.