Ruhumu sevindiren-yeşerten,
Bir çift filizi göz gibi
Sonsuz yaşama gücü veren,
En bırakılmaz anılardasın;
Kır çiçeklerinde ilkbaharsın,
Kuruyan-uçuşan yapraklarda,
Özlemin büyüyen-gelişen
Ve bitmesi hiç istenmeyen,
Acı limon sarısı renkli
Ilık bir sonbaharsın…
Gözlerimi kapayınca,
Esersin esebildiğine;
Bir sahil şeridinde
Cıvıl-cıvıl mavilerimle öpüşürsün;
Bir dumanlı dağ eteğinde,
Param-parça bulutlarımla gülüşürsün;
Saçaklardan taşan gürültülerde
Yağmurlarımla gürül-gürülsün..
Sen bu büyülü derin tabloda
Ulaşılmayan güzelliklerin doruğunda;
Canım Boğaziçi’mle kucaklaşan
Ölümsüz bir istanbul düşüsün.
(Erdek, Narlıköy / 1986)