Bu vedayı,
anlamaktan yoksunuz.
Ölüm pazarlık yapmaz
bizlerle,
Ne bir hayranlık,
ne bir özlem,
yada nefret
sergilemek zorunda değiliz.
Matem ve Trajedi dolu,
Sahte maskesi bizi
aldatıyor.
Dünya sahnesi,
oynamakta olduğumuz
rollerle dolu,
ve eğlendirme endişesiyle
çırpınırken biz,
Ölümde kendi rolünü
oynar,alkış beklemeden.
Oysa ki sen terkettiğinde,
değersizleşti bu sahne,
Yeşil,
Hep taze ve gün ışığına
doymuş hakiki ağaçlar;
Gerçekliğin görünüşü
zayıfça sergiledi kendini,
yokluğunda.
Devam ediyoruz,
hala çırpınıyoruz,
rollerimize gerekenleri
vermekten aciz bir
şekilde; ama varlığın,
tam ortasında kayboldu
oyunumuzun.
Ama zamanla,
hakkımızdan geliyor,
gerçekliğinin anlamı;
o kadar boğulmuşuz ki,
alkışlamayı unutup
kendi hayatlarımızı yaşamışız,
rollerimiz yerine.
Çeviren:Furkan Emir
Mahlas:Heimlich Rauchen