İstanbul’u arıyor gözlerim.
Çocukluğumun,
Delikanlı olduğumun
Yıllarındaki İstanbul’u arıyor;
Arıyor da bulamıyor gözlerim..
Boğaziçi’nin puslu sabahlarını,
Bir çift yeşil gözün
Filizi derinliklerinde seyrettiğim,
Bulutlarını, sandallarını, gemilerini
Ve tüm düşlerini,
Bu yeşil gözlerin içerisinde erittiğim,
İstanbul’unu arıyor,
İstanbul’a özlem duyarak arıyor,
Arıyorda bulamıyor gözlerim..
İnsanlarının
Sevgi ile dolup – taşdığı,
Boğaziçi’ndeki eski yalılarının
Betonlaşıp donmadığı,
Üç vagonlu Bebek tramvaylarının
Raylarının kaldırılmadığı,
Arnavut kaldırımlarının
Asfaltlanmadığı,
Ve nihayet;
İstiklâl Caddesi’nin
Köfte kokmadığı yıllarının
İstanbul’unu arıyor;
Arıyor da bulamıyor gözlerim..
İstanbul özlemi,
İstanbul’la beraber
Sürüp gidiyor,
Ve hiç bitmiyor;
İstanbul’u arayan gözlerde
Şimdi bu cânım şehir,
Eski plâklar gibi tekliyor.