Geceyi izliyorum
ama geçilmiyor yalnızlık;
çarşılarda pazarlarda
ve ev içlerinde, biliyorum
eski aşklar yok artık.
Bir ırmak kıyısına düştü yolum
bir düşten ötekine giderken;
atım ki en eşkiniydi atların
ve bir söylencenin bilinmeyeni
yolculuk defterimde yazılı, sıla dersen.
Şimdi ne diyebilirim, bilmiyorum
yaşamak da yoktur zaman yoksa;
korkularımı yenip söylemeliyim ki
düşlerin sona erdiği gün
ölüm de ulaşamaz yokluğa.
Senden tek istediğim işte bu, Tanrım!