Kaldı çeşmümde hayâlün ey melekler manzarı
Gerçek imiş cây idinür cûyı dirlerdi perî
Sanma nergis üzre şebnemdür görinen gülsitân
Âfitâb-ı hüsnüni gördi yaşardı gözleri
Kân-ı la’l olmış durur kan aglamakdan gözlerüm
Kirpügine asmaz oldı degme dürr ü gevheri
Çarh döner ‘ömr akar cân öykünür biz muntazır
Âsiyâb-ı dehrün âdem oldı nevbet bekleri
Gördi uçurdı huzûrın murg-ı cânun tıfl-ı eşk
Âşiyânın bozdı ‘Âşık terk idüp çeşm-i teri