Bunları da Okuyun

    Bir Dizenin İlk Kelimesi Nasıl Doğar Şiiri – Rainer Maria Rilke

    29 Aralık 2021

    Benim İçin (Ala Gözlerini Sevdiğim) Şiiri – Karacaoğlan

    29 Aralık 2021

    Dîvân-ı İlâhîyât 187 Şiiri – Aziz Mahmud Hüdayi

    29 Aralık 2021

    Kullar Olayım (Ala Gözlerini Sevdiğim) Şiiri – Karacaoğlan

    29 Aralık 2021

    Kerem Et Sevdiğim Bozma Peymanı Şiiri – Ruhsati

    29 Aralık 2021

    Harp İçinde Şiiri – Cahit Külebi

    29 Aralık 2021

    Özleyiş Şiiri – Ferman Karaçam

    29 Aralık 2021

    Bir Umut Şiiri – Cahit Külebi

    29 Aralık 2021

    Ne Kadar İzmir / 4 Şiiri – Attila İlhan

    28 Aralık 2021

    Ömrüne Yan Kuzum Şiiri – Necmettin Halil Onan

    29 Aralık 2021
    Facebook Twitter Instagram
    Facebook Twitter Instagram
    Şiirhane
    • Anasayfa
    • Dönemler
      • Cumhuriyet Dönemi
      • Yedi Meşaleciler
      • Fecr-i Ati Topluluğu
      • Garipçiler (1. Yeni)
      • Halk Edebiyatı
      • İkinci Yeniciler
      • Milli Edebiyat
      • Öz (Saf) Şiir Dönemi
      • Tanzimat Edebiyatı (1. Dönem)
      • Tanzimat Edebiyatı (2. Dönem)
      • Tekke ve Tasavvuf Edebiyatı
      • Toplumcu Gerçekçi Şiir Dönemi
      • Servet-i Fünun Edebiyatı
    • Yabancı Şairler
    • Rastgele Şiir
    • İletişim
    Şiirhane
    Anasayfa»Caner Kara»Kahpelere Destan Şiiri – Caner Kara

    Kahpelere Destan Şiiri – Caner Kara

    Caner Kara- Caner Kara
    Telegram VKontakte Facebook Twitter Pinterest LinkedIn Tumblr Email WhatsApp
    Paylaşın
    Facebook Twitter LinkedIn Pinterest Email

    ‘Akıl, bilgi kaynaklarından biri, insana verilmiş ilâhi bir emanettir. İnsanlar akılları sayesinde güzellik ve çirkinlikleri tanır, kendi üstünlüklerini onun sayesinde anlarlar. Kulun kusur işlemesi aklını kullanmayışı yüzündendir.’İmam Maturidi

    Andacan tutma beni; lanet vursun bu çağı!
    Kazanlara leş dolmuş,bu çağ yamyam ocağı!
    Hep tersinden tuttuk ki çift taraflı bıçağı,
    Sapından çekti bu çağ; ondan böyle avcumuz,
    Bu defa suç avdaydı; masum olan avcımız!

    Müjdeler kopsun anda, müezzin segahında,
    Ölü kokuyor gençlik, münafık dergahında,
    Eski kurtlar it oldu, dönekler tezgahında,
    ‘Sindir’ diyorsun ama öyle mide bizde yok.
    Tükürmem bile anda; tükürecek yüz de yok!

    Sevdiğime sevdamı yazacaktım; gel de yaz!
    Var mı anda bildiğin, leke düşmemiş beyaz?
    Bu çağa bu namludan şarjör şarjör itiraz,
    Boşalmadan huzura ermez gelip geçenler,
    Sele kapılmış anda, sele bütün Gökçen’ler!

    Tutma beni andacan; gördüğün bir hayâldir!
    Ettiğim küfür değil; bulduğuma meâldir!
    Yaşamak sayılmaz bu; araf gibi bir hâldir!
    Yolcu yolunda gerek, bırak anda telaşı!
    Senin sevda dediğin; bildiğin it dalaşı!

    Nasıl demiştik anda; nasıldı koyun olmak?
    Çobana boyun eğmek; biraz da kurttan korkmak!
    Benim er sandıklarım yavşak çıktılar yavşak!
    Önlerine çıkanın önünde eğilmişler!
    Adamlık bir tarafa, erkek de değilmişler!

    Küpeli miydi anda, dokuz dağın efesi?
    Alkol mü kokuyordu Şeyh Şamil’in nefesi?
    Özgürce köpekleşmek bu çağın felsefesi!
    Hayvanlığa itibar çağın modası anda!
    Kulusun bu pis putun kulu inanmasan da!

    Temizliğe her meyil, saflığa yorulursa,
    Zalimin hesabı da mazlumdan sorulursa,
    Kahpeler başköşeye kahpeyken kurulursa,
    Tabi ahlaklılara “mal” damgası vurulur!
    Şerefliye yaşamak şerefsizden zor olur!

    Tutma anda beynimde alemler yıkılırken,
    Sen yârinin elini tutmaya sıkılırken,
    Ben, eli bırak eli, kendimden sakınırken,
    Bizim “ar” bildiğimiz, ellerin alayıymış!
    Ve namus dediğimiz “bir dogma olayıymış”! ! !

    Kaçırtma bana anda, bu en son ihtimâli,
    Kopmadan olmayacak bir dünya ihtilâli,
    Ben gözünün üstünde gördüm kutlu hilâli,
    O, bu çağın kirine bulaşmamışsa eğer,
    Bu küçücük ihtimâl ölmeye bile değer!

    Anda yanlış zamanda, çok da yanlış bir yerde,
    Bırak anda bu yurtta, derman olmaz bu derde,
    Yaşamak yaş olmasa yaşamaya değer de,
    Tiksinip atacaksa atmaz olsun yüreğim!
    İnsanlık aleminin içine tüküreyim!

    11 12 2005

    Caner Kara şiirleri Kahpelere Destan Şiiri - Caner Kara Kahpelere Destan Şiiri - Caner Kara şiiri
    Paylaşın Telegram VKontakte Facebook Twitter Tumblr WhatsApp

    Yazarın Diğer Şiirleri

    Karlı Kayın Ormanına

    Gençliğe Şiiri – Caner Kara

    Ölüm'e Şiiri – Caner Kara

    Damla Şiiri – Caner Kara

    Kinaye Şiiri – Caner Kara

    Otuz Ağustos Şiiri – Caner Kara

    Bunları da Okuyun

    Leyla Şiiri – Ahmet Hamdi Tanpınar

    29 Aralık 2021

    Koşma 3 Şiiri – Neyzen Tevfik

    29 Aralık 2021

    Güzel’e Şiiri – Can Yücel

    28 Aralık 2021

    Sakının Şiiri – Abdurrahim Karakoç

    28 Aralık 2021
    Bizi Takip Edin
    • Facebook
    • Twitter
    • Instagram
    Çok Okunanlar
    Neyzen Tevfik

    Geçer Şiiri – Neyzen Tevfik

    Neyzen Tevfik

    Izdırabın sonu yok sanma, bu alem de geçer, Ömr-i fani gibidir, gün de geçer, dem…

    Yunus Emre Şiiri – Necip Fazıl Kısakürek

    28 Aralık 2021

    Fuzuli’nln Gazelini Tahmis Şiiri – Neyzen Tevfik

    29 Aralık 2021

    Ölmek Zamanı Şiiri – Attila İlhan

    28 Aralık 2021
    Hakkımızda
    Hakkımızda

    Şiirsiz kalmayın!

    İletişim: [email protected]

    Şiirler

    Âgâz-ı Gazeliyyât 112 Şiiri – Agah

    29 Aralık 2021

    Gurur Şiiri – Cemal Safi

    19 Ağustos 2025

    Sone 2 Şiiri – William Shakespeare

    29 Aralık 2021
    Etiketler
    Pir Sultan Abdal şiirleri Agah şiirleri Aziz Mahmud Hüdayi şiirleri Ahmet Selçuk İlkan şiirleri Karacaoğlan şiirleri Ruhsati şiirleri Necip Fazıl Kısakürek şiirleri Abdurrahim Karakoç şiirleri
    Facebook Twitter Instagram
    • Anasayfa
    • İletişim
    © 2025 Şiirhane.
    Tüm hakları edebiyatın birbirinden kıymetli şairlerine aittir.

    Aradığınız şair veya şiirden birkaç kelime yazın.