Bunları da Okuyun
İbrahim Tenekeci şiirleri
1Kaderden kısaydı, ömürden uzun Rabbim, döndürdün, kalbimi sana. Ne insanlar, ne insanlar, binlerce yıldır Herkesi kurtarıp kendisi ölen, İsmail demedim,…
kış olur kimse bakmaz, soğuk suyun yüzüne hep bu kaderi yaşıyor sanki sanayi siteleriuzaktır, her insana oralar ürkeklik zırhını kuşanmış…
Bir vesikalık kestim aynanın içinden Pazar ola ey çünkü ben Yana yatmayan saçları gibi bir insanın Hep şuna inandım, Geciken…
Şaşkınlığımı gizleyecek bir yer bulamadım! şiirden başka… Rabbim ne der? Camiden eve dönerkenki ferahlık… Sadece müminlerin bildiği… Şiir böyle bir…
Vakit: 21 Nisan 2009 Salı 14:19 “ Bize kendinizi tanıtır mısınız” sorusuyla karşılaşınca, kendinizi tanıtma noktasında aklınıza gelen ilk cümleler…
Ne kadar güzeldi, kirazların Türkçesi Ekmek ören kadınlar, bahçenin sesi- Giderken görürdük kimi kızları Ellerinde baharın şaşkın dalları! Bir gül…
Sende kendime ait birşeyler buluyorum. Bir resim, gizemli bir gülüş, naz, kapris, güzellik. Hayır, bunlar sen değilsin. Sen bu değilsin.…
İbrahim bey bu gece eve gelmedin Kaç kez açıldı senin için kimdir o penceresi Farkında mısın bilmem Düşmansız yaşamak köreltiyor…
I bakın ne diyorum dünya sekerek yürüyor gözümden düştü yaseviyorum aklımın almadığı şeyleri titriyorum emin olduğum zaman evlerin ev halkının…
Yaratılmışım demek sudan ve bahaneden Ama kurumuyor bir türlü günlerin ıslattığı Bu değil sadece beni derinden üzen Bulanıyor gökyüzü taş…
Seni sayıyorum, işte ellerim! Ey ima edenler, iman ediniz! Bütün rekorların kırdığı kalbim, Günlerin dün olduğu yerdeyiz.Denizin suyuna giden gemiler,…
Hangi mevsimdeyiz böyle Paletimde renkler kaskatı Oysa durmadan boyamalıyım hiç durmadan Renklerini yitirmiş hayatı Mevsimlerden keder mi söyleDinle! ruhumun yatışmasını…
Alışmak geliyor, çıkmıştır yola Bıkmadan ölmek yok, insanlarından. Geçmiş aradan şu kadar zaman Burada hayat var mıdır, vardır Hiç kimse…
kar yağarken serçeleri seyrettim çocuklarım geldi birden aklıma sabırsızlanıyorlar büyümek için gelmeyin,burası derin!
Madem şu çiğdemin bir fikri; şu serçenin özel eşyası; şu taşın yarına kalma kaygısı yok, bunların hiçbiri bende de olmasın……
Şu sıralar çiğnenmiş bir vasiyet gibi üzgünüm. Anladım ki, adına dünya denilen şey, bana göre değil. Bütün ışıkları yanıyor üzüntümün…
şimdi ben öksüz bir kitabeyim bir mezarın başında bana çarpıp geçiyor günün kambur kuşları uğulduyor kalbim, nasıl da uğulduyor sanki…
Yaşadığımız devirde, bir insanın dürüst ve ahlâklı kalarak mutlu olması neredeyse imkânsız. Sorumluluk sahibi bir insanın rahatsızlığı gibi bir şey…
Kuşlar uçmuyor arkadaşlardan Konulan şeyler gibi, suya, akşamdan, Baktım elime, herkes birikmiş- Demek ki kendini seçemez insanAkşamın annesi vardır babası…
gökten zembille inen sadece aşktir ve ölüm daha şık durur bronz bir tende her daim sıfır kilometre bir gün var…