Her sabah acemi başlarım, yeniden
acıya ve Aşk’a, Hayat’a ve şiire
her sabah yeni baştan, acemi;
daha bu dünyada söylenecek şarkım çok,
daha acemidir yüreğim, ölüm, dur geri.
Ben ne zaman bir şarkıya başlasam
süsler yüreğimi sevgilimin gözleri.
Süsler acımın bulutdelen duvarlarını
sevgilimin Aşk irisi gözlerinin posteri,
ki beni de bekler savunulacak Hayat’ın
ve kavganın ‘ateş altındaki’ siperleri;
daha istemem assınlar ölümün duvarına
yüzünden yeryüzü selleri geçen resmimi,
Hayat’ı severken asmasınlar kimseninkini.
Sevgilim, önümüze ardımıza düşürmeye başladı
‘karanlık’, mermilerini.
Ne zaman bir güzellik sayfası yazmaya dursam,
umutlu bir Aşk’ı, Hayat’ın şiirini,
bir çıkarın ‘mitralyöz’ü durdu ateşe,
ama silemedi bendeki Hayat’ın iyi sesini,
bendeki Aşk irisi gözlerinin posterini.