Cumhuriyet Dönemi Şiirleri
Saat beş. Yoğurt vuruyor analar, akşam kaçak tütün gibi koyu, yumuşak, alev almış göçebe bir kurt sesi kalaysız bakraca, buzlayan ovaya…
“Bu mektuba bütün postacılar ağladı”. Ne zaman iki satır yazmaya kalksam Hep sana, hep seni hep bizi yazıyorum Ne zaman bir…
BenzettilerYeni bir afyondur yenen her lokma Biber Avrupalı, tuz Avrupalı. Gülücükler sahte, kirpikler takma Dudak Avrupalı, göz Avrupalı.Bebeklikte benliğini yitiren Tepe…
-Metin Cengiz’eFlamalar vardı yukarılarda bir yerde Havai fişekler davullar çifte çifte Uçarı mendiller vardı kırmızı mavi Avluda incir ağacı, saksı çiçekleriGemiler…
Yitirdim Soluk aldığım büyük çatıyı Kuşun kanadığı ağaçtan göğü Otu yıldızı tozu denizi çiçeği Çitle çevrilmiş sabahın kollarındaHiçbiri yok artık sonsuzluk…
Tanzimat Dönemi
Yedi Meşaleciler
Tümünü GörYeniciler
Yanlış trenden indin seni şehrin aynasından geçirdiler Sana baktım yıllarca hep aynı özlem penceresinden Yürüyen…
Ah, kimselerin vakti yok Durup ince şeyleri anlamayaKalın fırçalarını kullanarak geçiyorlar Evler çocuklar mezarlar çizerek…
Bilginlerimiz sağolsunlar Bir vitamin………………..
Denize atılmış şiirdir bence Yurtsayan, yurdu bi………………..
Manzara uyanır doğrular kendini Neden sonra gökyüzü gelirAynasını tutar………………..
Kara yakındı önce, hem çok yakın, Elimi uzatsam tutardı. Yıldızsız teknemdi inip çıkan gece, Kurumuş…