Çığrımdan çıkıyorum ansızın işte
Günün yaşanacak son ayrıntısından
Kafamda saatlerce ağrıyacak hünerde
Bir mısranın gece vardiyasından
Çığrımdan çıkıyorum ansızın işte
Can havliyle uğruyorum yüzüne
Boş bir umut değil bu, yitirilen duygunun
Okunur kimliği çizgilerinde onun
Yüzün ki cömerttir seğirirken de
Can havliyle uğruyorum yüzüne
Boynun da boy verirken işte omuzlarında
Yoktu orda sanki demin, ezik bir çiçekti
Elindeki kitabın sayfaları arasında
Hızlanan atışlarını, kalbimi demliyor şimdi
Boynum da boy verirken işte omuzlarında
Yürüyünce memelerine o sahici oylum
Karnına toprağı özendiren kıpırtı
Teninden avuçlarıma rahmetli bir ter
Olanca tohum nerdeyse yeryüzüne çıkacaktı
Yürüyünce memelerine o sahici oylum
Peş peşe düşüyoruz, her şey buz
Sevda bizi tutmuyor, bu sözün altını çiz
Çoktan bellidir, az sonra yine
Hakkımız yenecek, yarınların ateşine
Peş peşe düşeceğiz, her şey buz
Bu şiir böyledir hep, terken buz oluveren mısra
Sırada hep en geri, hakkı hep yenecektir
Tam ortamızdan vuran, bir zahmetli yara
Mutlu aşkın acısına gönüllü atıldıkça
Ekmekler gül örtüye, kalbim yüzüne
Nasır tutmayan terle sarılıncaya kadar
Bu şiir böyledir hep, buz oluveren mısra.