Hun olmaz idi diller endişe-i sahbade
Bir katre şarab olsa nüh kâse-i mînada
Ey eşg ko men’ etme divane gönül gezsün
Geh vadi-i firkatde geh kûy-i dilârârde
Ayine-i sagerde seyreylediğim ruyi
Seyretmedim ey sakî mir’at-i musaffade
Saçtım güher-i aşgi şebnem gibi didemden
Açılmadı bir gence gülzar-i temennade
Şevk-i gül-i ruhsarın gönlümde nümayanadır
Kim eyliyemez aksin mir’at-i cilâdade
Nabî feres-i tab’ın sürsün bu yola yaran
Bir taze zamin buldum namure-i ma’nade