Cumhuriyet Dönemi Şiirleri
KONUMUZ DÜŞÜNMEK-ETİKA-90 “Bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın..” Bu yılan doğadaki yılandır, toplumdaki değil. Yanlış anlaşılıyor.
Biz böyle bir gün için gelişmiş ikizleriz; Boyundan öpme çürür, öpülecek bizleriz…
Bakanlıklardayım. Elimde bir kırmızı karanfil. Hiç aklımda yoktu, hatta romantik bulurdum ama önünden geçerken çiçekçinin, beni al dedi aldım ve yapraklarında…
Ağgül’üm şimdi Sivas’ta Serin rüzgârlar eser… Rüzgârlar alıp gider ümitlerimi Ümitlerim gitti gider Ağgül’üm şimdi Sivas’ta sessiz, sedasız Boy verir ince…
gel geri dönelim dünyaya aşkla; kuşlar gagalıyor üzüm salkımlarını; kuşlar kanatlarına, incecik parmaklarına kuşlar hepimize yabancı sevmek bir başkasının yarasına dokunmaksa…
Tanzimat Dönemi
Yedi Meşaleciler
Tümünü GörYeniciler
Atlas bıyıklarını bırakmış Kanunsuz korsan yelkenleri gibi Yüzünün esmer denizine Kordon I. de Rum sokağında…
Milas’ta bir Turan Erol beyazı Bir çocuğun yüzünde…………………
Sizin alınız al inandım Sizin morunuz mor inandım Tanrınız büyük amenna Şiiriniz adamakıllı şiir Dumanı…
Böylece bir kere daha boynunlayız sayılı yerlerinden En uzun boynun bu senin dayanmaya ya da…
Akşamüstüne doğru, kış vakti; Bir hasta odasının penceresinde; Yalnız bende değil yalnızlık hali; Deniz de…
1914’de doğdum, 15’de konuştum; Hala konuşuyorum. Lakırdılarım ne oldu? Gökyüzüne mi gitti? Belki de hepsi…