Cumhuriyet Dönemi Şiirleri
Ağacı sevecektiniz, Yoldunuz, dal bırakmadınız… Yılına al bırakmadınız, Yemişini yiyecektiniz.Kadını sevecektiniz, Aldınız, ver bırakmadınız.. Sevi’ye yer bırakmadınız, Ona ben değil, sen…
Muharebede ne ölüm korkusu gelir İnsanın aklına Ne, evi barkı düşünürsün Gezin üst kenarın ortasından Arpacığın tepesi………………..
bir gün yine kurulmuşum geceye… ama gece nasıl derin nasıl karanlık! karanlığa boş versem derinliğin yangını bırakmıyor peşimi derinlik zaten hiç…
Oglumla kira gitmiştim, küçücük adimlariyla çayirlarin üstünde koşmak istiyordu ve düşüyordu. Bir kurbaga siçrayiverdi önünde: Hiç görmemişti, korktu. Bir agaç vardi,…
Ezanımdan alışıp tekbîre, Buldunuz mutluluk, imanımla… Vatan ettim sizi ey topraklar Beş vakit damgalayıp alnımla.
Tanzimat Dönemi
Yedi Meşaleciler
Tümünü GörYeniciler
Pencere, en iyisi pencere; Gecen kuşları görürsün hiç olmazsa; Dört duvarı göreceğine.
Merhaba diyoruz ölü teyzelerimize çocuklar merhaba diyorlar o şiirlerimizin eşik………………..
Seni sevdim, seni birdenbire değil usul usul sevdim ‘Uyandım bir sabah’ gibi değil, öyle değil…
Silahlara veda Geceye rüyaya ve sana Yalnızlığın geyik gözlü köşesinden Düzenlerin çıkmazınaÇizdiğim resmin Saat kulesi…
Bütün güzel kadınlar zannetilerki Aşk üzerine yazdığım her şiir Kewndileri için yazılmıştır… Bense daima üzüntüsünü…
Sofalar seninle serin Odalar seninle ferah Günüm neş’eyle uzun Y………………..