Cumhuriyet Dönemi Şiirleri
Diyecekler ki arkamdan Ben öldükten sonra O, yalnız şiir yazardı Ve yağmurlu gecelerde Elleri cebinde gezerdi Yazık diyecek Hatıra defterimi okuyan…
Bir günümüz bile sensiz geçmezken Şimdi mezarına hasretiz anne…Issız bir mezarlık, kimsesiz bir yer Gölgesinde ulu, loş bir mâbedin Bir yığın…
beni yanlış evlerde aradılar, süt dökmüş kedilerin, kapısı kilitli dağların yamacında. gereğinden fazla süren suskunluğun eşiğindeydim oysa. kadınları, kuşları, kendimi. pamuk…
Düşlerimi kanatıyor her gece Dudaklarında donmuş gülümsemesi O muhacir evde asılı duruyor hâlâ Yitirilmiş bir arkadaş suretiAnılar mı yakın bana acı…
MUMMum yanıyor, zaman yanıyordu.. Bir tarafındakiler gülüyor, Bir tarafındakiler ağlıyordu. Biri vardı aralarında. Düşünüyor, hayata bakıyordu.Mum yanıyor, zaman yanıyordu Erzurumun köylerinde.…
Tanzimat Dönemi
Yedi Meşaleciler
Tümünü GörYeniciler
Kim söylemiş beni Süheyla’ya vurulmuşum diye? Kim görmüş, ama kim, Eleni’yi öptüğümü, Yüksek kaldırımda, güpe…
Kapışıyorlardı yaz gök güneş ne varsa, içimize sıcakla gireni durgun………………..
Doğuda bir baba vardi Batı gelmeden önce Onun oğullari batıya vardıBirinci oğul batı kapılarında Büyük…
işte herkes yüz yüze şimdi geceyle karşılıksız suçlamalarla avutuyor kendini ‘senin aşkındır’ diyor uzun iç-çekişlerle…
Sıra hep son kadehe geliyordu Dudakların başkalarının masasında lâle Ben boynumdaki ipe bir düğüm daha…
Burası dalyan kahvesi Ortalık süt………………..