Cumhuriyet Dönemi Şiirleri
anımsıyorum çarpışan iki uzunyol otobüsü gibi son anda gördük birbirimizi yürek boşluğuma girdiniz uzayda sürüklenen uydu hızıyla bakışlarınız kocanız ve bavullarınızdan…
Hayat bir televole masalı değildir kızım! Sakın aldatmasın seni Seda’nın Güllü’nün o hoş kahkahaları Ebru’ların Çağla’ların Demet’lerin O sabun köpüğü muhteşem…
Farz oldu katıra katırsın demek, Kazıklar ölçüsün bilmeli Hasan! Varsa da ucunda tekmeyi yemek, Erkeklik yerini bulmalı Hasan!Ciğer için küp deviren…
Yalnız bir ülke gibiydi Bir hawarın kütüğüne, bir çığlığın Fonetiğine yazıldı adı Tarihe düşürülmüş dipnotlar gibi Eski bir yara anlatabilir belki…
Aşklar mı diyordun, anladım Senin incindiğin, benimse Yollara düştüğümdür yeniden(Çocuksun Sen)
Tanzimat Dönemi
Yedi Meşaleciler
Tümünü GörYeniciler
IDamlara bakan penceresinden Liman görünürdü Ve kilise çanları Durmadan çalardı, butun gün. Tren sesi duyulurdu…
Adam senin böyle ilk gündüzden Sulayıp biçtiğin çayır çimen Üç güne kalmaz tazelenir Adam senin…
Git oldu can, sürgün geldi dayandı Sürgün yine geldi dayandı Kitapları topladım, çocukları giydirdim Hadi…
Yıkıcı bir aşk bu, Yıkıyor milletin ortasına Tutku yükünü. Bölücü bir aşk, Ekmeği suyu bölüyor…
Hasretimin yıllardan beri bel bağladığı… İste odur düşüncelerimin başucunda. O, göğsünun taşkın hareketi avlucunda, Gözlerinde…
Eskisi gibi yaşıyorum Gezerek, düşünerek Yalnız biletsiz biniyorum vapura, tr………………..