Cumhuriyet Dönemi Şiirleri
Birden bire sanki çıplak Bir oyunuyla hafızanın Bir kuş sesi çırpınarak Düştü bağrına hazanın.Her bahçenin yaba………………..
Ayâğ-ı bade elimde o yâr gönlümde Çerâğ-ı hecr yanar gam-nisâr gönlümdeO zülf-i târ u perîşân-ı ham-be-ham işte Takıldı kaldı niçin tarumar…
DUYGUYA TAŞDuyguluysan işin zor, Yaşamda yeniksindir. Duyguluya sor, Ona aşkları da acı verir.Hep bir karanlığa uyanır, yalnız: Düşleri gerçekleri, gerçekleri düşleridir.…
geceydi… bütün insanların çırılçıplak olduğu bir zamandı. onları düşünüyordum; gümüş tepsilerdeki kristal kadehlerden zamanı yudumlayan insanları düşünüyordum. irili ufaklı aynaların karşısında…
Diyecekler ki arkamdan Ben öldükten sonra O, yalnız şiir yazardı Ve yağmurlu gecelerde Elleri cebinde gezerdi Yazık diyecek Hatıra defterimi okuyan…
Tanzimat Dönemi
Yedi Meşaleciler
Tümünü GörYeniciler
Köşe başını tutan leylak kokusu Yakamı bırak da gideyim………………..
Gölgeme bak gölgeme Amma aşık, amma divane Oturmuş kanepesinde gurbet elin Kendini seyreder gözlerimde Amma…
1. Bir sadrazam ölmüş; faytonu yokuş aşağı Sirkeci’ye götürülüyor eller üzerinde. Kara bir gemiyle Ey………………..
Sanskrite çekilmiş atlar gibi geceleri o geceleri soyutlanmış uykular ağdı durdu parmaklarından estamplaraŞa………………..
Benim mahzun bir tarafım vardır. Bakmayın neşeli olduğuma; Sanki bir başkası içimde; Pişman………………..
Ölü bir kente sürülmüş, tutuk Sinsi bir sokakta tek başına Sorumsuz bir denizde gü………………..