Cumhuriyet Dönemi Şiirleri
Vurdun, acısı daha geçmedi, Biliyorum, geçecek. Ama öyle ağır konuştun ki ardından. O, gittikçe gerçek.
Son isteğin nedir? Sorusu, Çok, çok kolaydır, ilk isteğin nedir? Sorusundan.Çünkü, O soruyu Kimse kimseye soramadı, Korkusundan.
Bana aşktan hiç söz etme Sen sevmeyi ne bilirsin Bir aşk için ölesiye Beklemeyi ne bilirsinDüşündükçe içim yanar Ders vermemiş sana…
Bahtına ağlayan Azeri kızı Sen Karabağ dersin, ben karayazı Boşlukta çırpınır Türk’ün avazı Sanma ki dertlerin azı bizdedir Sizdeki yaranın özü…
Aşk denilen bilmeceyi Kim çözmüş ki sen çözesin Tek başına kaderini Kim çizmiş ki sen çizesinBin dert dolu aşk yolunda Teselliler…
Tanzimat Dönemi
Yedi Meşaleciler
Tümünü GörYeniciler
Köpek, diliyle içer suyu Kurt, soluğuylaYüreğinin kokusunu taşır Boynundaki kutup çiçeği Öfkeli değil lacivert Yırtıcı…
Bu hükümet Pir Sultan’a pasaport vermiyor, Onu anladık. Yunus Emre’ye de Bası kartı vermiyor, Onu…
Ülkedeki kuşlardan ne haber vardır Mezarlıklardan yükselen bir bahar vardır Aşk celladından ne çıkar madem…
Yavaş yavaş geçtim kalabalıkların arasından bir deniz çarpması gibi çoğalta çoğalta geçen geçtiği yeri yavaş…
Manzara uyanır doğrular kendini Neden sonra gökyüzü gelirAynasını tutar………………..
ağıdı önce söylenen sen nereye uçuyorsun, ağıdı önce söylenen ölüm korkusunu atar, sen nereye uçuyorsun…