Cumhuriyet Dönemi Şiirleri
Yaşamın vişne rengi dudakları vardır sevgilim öpüşün kadar sıcak ve tatlı özgürlük türküleri de söylenir bu dudaklarla sevda türküleri de vişne…
Ben sana bok demem, Boklar duyar ar eder. Bir zerren düşse boka, Onu da mundar eder.Tanrı senin hamurunu Necasetle yoğurmuş, Anan…
Yeniden öğrenmeliyim gökyüzünü, Doğayı, ellerimi kanatan deve dikenlerini; Çünkü yaşamaktayım hüznü.Bir yol uğrağı mı Babadat, ey çoban! Sığınır mı ormanın kuytularına…
Anne diyemeyecegim artık bir başkasına, Sesimin anneme seslenirkenki tonuyla Tatil dönüşlerinde annemin ugrayacagım evi yok, Beni seven birileri olacak mı yine…
SEVGİ İLE SEVGİYE KARŞI-ETİKA-127Düşümde aşk ile karşılaştım.. İnsanı arayordu. Uyandım, insan ile karşılaştım.. Aşkı arayordu.
Tanzimat Dönemi
Yedi Meşaleciler
Tümünü GörYeniciler
Bilmem ki nasıl anlatsam; Nasıl, nasıl, size derdimi! Bir dert ki yürekler acısı, Bir dert…
Denize atılmış şiirdir bence Yurtsayan, yurdu bi………………..
Yaşamak güzel şey doğrusu üstelik hava da güzelse hele gücün kuvvetin yerindeyse elin ekmek tutmuşsa…
Hep ondan çoğalır kâğıtlarda Hep o Meryemsi duruşundan Döker el kadar Avrupalı yüzünü Paylaşır milyonla…
Kuşlar kalkıyor Aya İrini üstünden Bir sap ot kulaklarının arkasında. Ben sonunda burdasın işte diyorum…
Kuşlarını salmıştır çatılar Ve hasatçı bir gökyüzü ki Eğilip üstüne düşecek kadar Taştan ağzıyla öpmüştür…